– Γέροντα, ζηλεύω μιὰ ἀδελφή, γιατὶ βλέπω πὼς ἔχει ταπείνωση, ἁπλότητα, εὐλάβεια.   – Ἐγὼ θὰ κάνω κομποσχοίνι νὰ πεθάνη. Θέλεις νὰ πεθάνη;   – Ὄχι, Γέροντα! Μπορεῖ νὰ ζηλεύω τὸ καλὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ οὔτε κατὰ διάνοια δὲν θέλω νὰ πάθη κακό. Δὲν θέλω νὰ μὴν ἔχη ὁ ἄλλος ἀρετή· θὰ ἤθελα ὅμως…

Το πάθος της ζήλειας είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάθη. Μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στον φθόνο και τη διαβολή. Και οι διαβολές κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό από τον φθόνο. Η ζήλεια κρύβει μέσα της υπερηφάνεια, εγωισμό και φιλαυτία.   Δεν έχει αγάπη ούτε φυσικά και ταπείνωση. Γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος…

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ Ἀρετὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης   – Γέροντα, ζηλεύω μία ἀδελφή. – Ξέρω ποιὰ ἀδελφὴ ζηλεύεις… Ἔμαθα ὅμως ὅτι κι ἐκείνη ζηλεύει ἐσένα! Ἐγὼ θὰ εὔχωμαι καὶ οἱ δυό σας νὰ ζηλεύετε τὸν ζηλωτὴ Ἠλία καὶ ἐκεῖνος νὰ σᾶς διώξη τὴν…