Ἡ στάση μας νὰ εἶναι σεμνή, τὸ φρόνημα ταπεινὸ καὶ τὸ πρόσωπο χαρούμενο καὶ ἤπιο. «Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι τὸ ὄχημα τῆς προσευχῆς». Νὰ προσευχόμαστε μὲ πραότητα, ἐπιείκεια καὶ ἠρεμία. Δὲν θὰ στρεφόμαστε ποτὲ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μας. «Αὐτὴ εἶναι ἡ γλῶσσα ποὺ μιλοῦν οἱ ἄγγελοι, ἐκείνη ποὺ δὲν λέει τίποτε τὸ πικρό, ἀλλὰ ὅλα ὅσα…

«Βούλομαι οὖνπροσεύχεσθαι τούς ἄνδρας ἐν παντί τόπῳ, ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρίς ὀργῆς καί διαλογισμοῦ». (Α΄ Τιμ. β΄: 8) «Ἐπιθυμῶ νά προσεύχεσθε σέ κάθε τόπο, σηκώνοντας χέρια ἅγια, χωρίς ὀργή καί ἀμφιβολία».

Οἱ προϋποθέσεις μιᾶς σωστῆς προσευχῆς εἶναι:   – ἡ προσευχή προετοιμασίας γιά τήν προσευχή,   – τό νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μᾶς δώσει δάκρυα,   – τό θυμίαμα,   – τό κερί,   – ἡ ἡσυχία,   – ἡ ἀμεριμνία,